Als alles wat anders verloopt dan je had verwacht.
Door: Willianne Zwijnenburg
Blijf op de hoogte en volg Lorette van Geerenstein
20 November 2012 | Ghana, Tamale
Als alles wat anders verloopt dan je verwacht…
Het laatste nieuws wat Nederland heeft bereikt is waarschijnlijk mijn vorige update op deze site. Het laatste wat ik vertelde was dat we naar Tamale zouden gaan om inkopen te gaan doen.
Dit plan is zeker geslaagd, maar helaas niet voor mij. Donderdagavond 1 November werd ik niet lekker. Na snel mijn bed in te zijn gedoken, niet geslapen te hebben had ik de volgende ochtend 39,5°C koorts. We dachten hier gelijk aan malaria. Dus na het starten van de anti-malaria tabletten knapte ik wel iets op, maar ik bleef ziek. Na enig overleg dachten we dat ik waarschijnlijk een virus in mijn darmen had. Na ook nog een antibiotica kuur gestart te hebben was ik dinsdag weer helemaal de oude. Terwijl mijn huisgenootjes het weekend in Tamale waren om even lekker uit eten te gaan en inkopen te doen, heb ik het hele weekend in bed gelegen en veel geslapen. Gelukkig was ik er dinsdag weer bovenop, en weet ik weer dat gezondheid toch wel boven aan je lijstje staat. Hoe blij was ik dat ik weer wat kon eten!!
Toen diende zich het volgende probleem aan. Als verpleegkunde studenten moeten we hier geregistreerd worden bij ‘the council of nurses and midwifes’ in Accra. Lorette zou de benodigde formulieren voor deze registratie in Tamale op de post doen. Door omstandigheden was dit niet gelukt, en konden we nog steeds niet aan de slag in de kliniek.
Na veel overleg met Nelleke en Rahman besloten we dan toch donderdagochtend zelf naar Accra te gaan. Hier hadden we niet op gerekend, want dit betekende dat we even heen en weer moesten gaan vliegen naar Accra. Geen goedkoop grapje dus. Even 400,- neerleggen om stage te mogen lopen. In Nederland kan je je dat niet voorstellen, dat je even een vliegreis van een uur maakt om je te laten registreren. Eigenlijk zouden we het weekend van 9-10 November 2 nachten in een dorpje gaan wonen om het echte Ghanese leven te ervaren, dit ging plotseling ook niet door.
Lorette en ik zijn donderdagochtend om 03:00 wakker geworden om vervolgens om 04:30 de bus naar Tamale te pakken, en om 16:30 vanuit Tamale te vliegen naar Accra. Zo gezegd, zo gedaan. We zijn naar Accra gevlogen hebben vrijdag de registratie bij het council voor elkaar gekregen. Bij het vliegveld in Accra kwamen we erachter dat we niet eerder dan maandagochtend terug zouden kunnen vliegen, dat hield in dat we een weekend lang in Accra zouden zitten. Nu we er dan toch waren besloten we ook maar te gaan genieten. We zijn uit eten geweest, naar een shoppingmall geweest, gezwommen in het zwembad van een luxe hotel recht aan het strand. En bovenal dingen gegeten en gedronken waar we al een maand lang over droomden. Mandarijnen, appels, bananen, chocolade reep, chips en een wijntje! Ons weekend kon niet meer stuk. Ondanks dat we niet naar Accra wilden hebben we een heerlijk weekend gehad met luxe die we ons niet konden voorstellen. In het zwembad zijn we wel 6 keer achter elkaar onder water gedoken, en elke keer weer voelde als nieuw aan.
Zondagochtend zijn we naar een heerlijke Afrikaanse swing kerk geweest, zoals je, je ook kan voorstellen. Ze zongen psalmen met een dikke beat eronder, en alle mensen waren continue aan het dansen op de muziek. Geweldig om te zien hoe deze mensen hun geloof uitte.
Maandag zijn we met alle juiste documenten weer terug gevlogen naar Tamale in een ontzettend eng dun smal vliegtuigje wat continue wiebelde in de lucht. Lorette en ik hebben volgens mij allebei biddend in het vliegtuig gezeten, in de hoop zo snel mogelijk veilig te landen.
Eenmaal in Tamele aangekomen waren er al buskaartjes voor ons geregeld voor de avondbus terug naar Gushegu. Met onze enorm zware backpacker op onze rug hebben we nog vliegensvlug boodschappen gedaan, want eenmaal terug in Gushegu is er niet meer zoveel te kopen.
Helemaal geradbraakt, moe en vies mochten we om half 5 de bus in, en waren we blij met een stoel waar we op konden zitten. De bus zat propvol, daar waar in Nederland 4 mensen op een rij zitten, zaten er hier wel 6 mensen op elkaar gepropt.
In de bus hebben wij de locale mensen Nederlandse liedjes geleerd, en hun op hun beurt ons Ghanese liedjes, die we overigens al weer vergeten zijn omdat de taal zo anders is dan we gewend zijn. Om half 10 ’s avonds waren we weer thuis, en blij dat we een veilige reis achter de rug hebben gehad.
Deze week gaan we dan eindelijk aan de slag in de kliniek, althans dat hopen we, want vanochtend gingen we er al heen om een rondleiding te krijgen, maar de grote baas was niet aanwezig. Morgen op naar poging twee.
Ooh en daarnaast nog een leuk nieuwtje. We hebben hier zojuist een geit geslacht. Gerben en Dorien vertrekken morgen, en daarom gaan we vanavond is lekker barbecueën. Daar heb je wel vlees voor nodig. Frikadellen, kroketten, hamburgers en saté stokjes zijn hier verre van normaal, dus dan vermoord je een geit en die gaan we vanavond heerlijk roosteren met wat brood, frietjes gemaakt van yam (dat lijkt op een aardappel) en een lekker sapje.
Aangezien ik deze update al 1 week geleden had willen plaatsen, maar wat niet gelukt is, ga ik nog maar even wat vertellen. Na onze eerste twee echte stage dagen gelopen te hebben in de kliniek was het vrijdag 16 November en stonden we op mijn eigen verjaardag om 03:00 ’s nachts op om naar het nationaal park Mole te gaan. Dit was een busreis van 10 uur, met een pauze van 4 uur in Tamale. Een lange, lange dag dus. We hebben tijdens het reizen heerlijk mijn verjaardag gevierd met kleine cadeautjes, kaarsjes uitblazen op een gebraden kip in een restaurant, gek doen in de bus, en uiteindelijk vies aankomen in het hotel en beseffen dat de douche van de hotelkamer ook gewoon een bucket shower is (met een emmertje). We hebben het afgelopen weekend heerlijk genoten van de prachtige natuur hier in Ghana. Olifanten, krokodillen, antilopen, apen en zwijnen waren dagelijkse kost, en om zo in de natuur te leven kon ons niet anders laten zeggen dat God de schepping dan ook echt prachtig gemaakt heeft.
We hebben genoten van de rust van de natuur, heerlijk veel gezwommen na vies te zijn geworden van de safari. En nog even een prachtig verhaal als afsluiter:
De laatste avond, stel je voor, Je hebt zojuist een uiterst perfecte vakantiedag achter de rug. Nieuwe mensen leren kennen, samen met Duitsers, Belgen, en mensen uit Australië gedineerd, en vervolgens samen een lekkere rode fles wijn gedronken. Vervolgens loop je vol blijdschap samen met Lorette naar je appartement om lekker in bed te duiken. Opeens merkten we dat we niet alleen waren, maar dat er overal om ons heen antilopen liepen. Wij, zo spontaan als we zijn, wilden hier gelijk foto’s van maken, dus Lorette en ik liepen vol goede moed het donker in om de antilopen te naderen. Lorette voorop met de camera, Willianne er achter aan met de bemoedigende woorden. Plotseling gilt Lorette het uit, springt als een gek in het rond en roept toch hard om hulp. Ik wist niet wat er gebeurde, rende weg van Lorette, besefte dat ik dat niet kon maken als verpleegkundige, rende snel weer terug, en gooide mijn zojuist gekochte fles water voor de volgende dag over de pijnlijke schreeuwende en dansende voeten van Lorette. Wat bleek nou, in ons enthousiasme om mooie foto’s van antilopen te maken, stapte Lorette in een groot mest van zwarte agressieve mieren die pijnlijk staken in haar voet. Na een nacht een brandend gevoel in haar voeten te hebben gehad, was het over en konden we lachen om onze domme actie om in het donker zomaar ergens te gaan lopen.
Liefs Willianne
Ooh, en vergeet niet de prachtige, bijna onwerkelijke, reisgidsachtige foto’s te checken van onze trip naar Accra op de site: http://williannezwijnenburg.nl.picturepush.com/.
Het laatste nieuws wat Nederland heeft bereikt is waarschijnlijk mijn vorige update op deze site. Het laatste wat ik vertelde was dat we naar Tamale zouden gaan om inkopen te gaan doen.
Dit plan is zeker geslaagd, maar helaas niet voor mij. Donderdagavond 1 November werd ik niet lekker. Na snel mijn bed in te zijn gedoken, niet geslapen te hebben had ik de volgende ochtend 39,5°C koorts. We dachten hier gelijk aan malaria. Dus na het starten van de anti-malaria tabletten knapte ik wel iets op, maar ik bleef ziek. Na enig overleg dachten we dat ik waarschijnlijk een virus in mijn darmen had. Na ook nog een antibiotica kuur gestart te hebben was ik dinsdag weer helemaal de oude. Terwijl mijn huisgenootjes het weekend in Tamale waren om even lekker uit eten te gaan en inkopen te doen, heb ik het hele weekend in bed gelegen en veel geslapen. Gelukkig was ik er dinsdag weer bovenop, en weet ik weer dat gezondheid toch wel boven aan je lijstje staat. Hoe blij was ik dat ik weer wat kon eten!!
Toen diende zich het volgende probleem aan. Als verpleegkunde studenten moeten we hier geregistreerd worden bij ‘the council of nurses and midwifes’ in Accra. Lorette zou de benodigde formulieren voor deze registratie in Tamale op de post doen. Door omstandigheden was dit niet gelukt, en konden we nog steeds niet aan de slag in de kliniek.
Na veel overleg met Nelleke en Rahman besloten we dan toch donderdagochtend zelf naar Accra te gaan. Hier hadden we niet op gerekend, want dit betekende dat we even heen en weer moesten gaan vliegen naar Accra. Geen goedkoop grapje dus. Even 400,- neerleggen om stage te mogen lopen. In Nederland kan je je dat niet voorstellen, dat je even een vliegreis van een uur maakt om je te laten registreren. Eigenlijk zouden we het weekend van 9-10 November 2 nachten in een dorpje gaan wonen om het echte Ghanese leven te ervaren, dit ging plotseling ook niet door.
Lorette en ik zijn donderdagochtend om 03:00 wakker geworden om vervolgens om 04:30 de bus naar Tamale te pakken, en om 16:30 vanuit Tamale te vliegen naar Accra. Zo gezegd, zo gedaan. We zijn naar Accra gevlogen hebben vrijdag de registratie bij het council voor elkaar gekregen. Bij het vliegveld in Accra kwamen we erachter dat we niet eerder dan maandagochtend terug zouden kunnen vliegen, dat hield in dat we een weekend lang in Accra zouden zitten. Nu we er dan toch waren besloten we ook maar te gaan genieten. We zijn uit eten geweest, naar een shoppingmall geweest, gezwommen in het zwembad van een luxe hotel recht aan het strand. En bovenal dingen gegeten en gedronken waar we al een maand lang over droomden. Mandarijnen, appels, bananen, chocolade reep, chips en een wijntje! Ons weekend kon niet meer stuk. Ondanks dat we niet naar Accra wilden hebben we een heerlijk weekend gehad met luxe die we ons niet konden voorstellen. In het zwembad zijn we wel 6 keer achter elkaar onder water gedoken, en elke keer weer voelde als nieuw aan.
Zondagochtend zijn we naar een heerlijke Afrikaanse swing kerk geweest, zoals je, je ook kan voorstellen. Ze zongen psalmen met een dikke beat eronder, en alle mensen waren continue aan het dansen op de muziek. Geweldig om te zien hoe deze mensen hun geloof uitte.
Maandag zijn we met alle juiste documenten weer terug gevlogen naar Tamale in een ontzettend eng dun smal vliegtuigje wat continue wiebelde in de lucht. Lorette en ik hebben volgens mij allebei biddend in het vliegtuig gezeten, in de hoop zo snel mogelijk veilig te landen.
Eenmaal in Tamele aangekomen waren er al buskaartjes voor ons geregeld voor de avondbus terug naar Gushegu. Met onze enorm zware backpacker op onze rug hebben we nog vliegensvlug boodschappen gedaan, want eenmaal terug in Gushegu is er niet meer zoveel te kopen.
Helemaal geradbraakt, moe en vies mochten we om half 5 de bus in, en waren we blij met een stoel waar we op konden zitten. De bus zat propvol, daar waar in Nederland 4 mensen op een rij zitten, zaten er hier wel 6 mensen op elkaar gepropt.
In de bus hebben wij de locale mensen Nederlandse liedjes geleerd, en hun op hun beurt ons Ghanese liedjes, die we overigens al weer vergeten zijn omdat de taal zo anders is dan we gewend zijn. Om half 10 ’s avonds waren we weer thuis, en blij dat we een veilige reis achter de rug hebben gehad.
Deze week gaan we dan eindelijk aan de slag in de kliniek, althans dat hopen we, want vanochtend gingen we er al heen om een rondleiding te krijgen, maar de grote baas was niet aanwezig. Morgen op naar poging twee.
Ooh en daarnaast nog een leuk nieuwtje. We hebben hier zojuist een geit geslacht. Gerben en Dorien vertrekken morgen, en daarom gaan we vanavond is lekker barbecueën. Daar heb je wel vlees voor nodig. Frikadellen, kroketten, hamburgers en saté stokjes zijn hier verre van normaal, dus dan vermoord je een geit en die gaan we vanavond heerlijk roosteren met wat brood, frietjes gemaakt van yam (dat lijkt op een aardappel) en een lekker sapje.
Aangezien ik deze update al 1 week geleden had willen plaatsen, maar wat niet gelukt is, ga ik nog maar even wat vertellen. Na onze eerste twee echte stage dagen gelopen te hebben in de kliniek was het vrijdag 16 November en stonden we op mijn eigen verjaardag om 03:00 ’s nachts op om naar het nationaal park Mole te gaan. Dit was een busreis van 10 uur, met een pauze van 4 uur in Tamale. Een lange, lange dag dus. We hebben tijdens het reizen heerlijk mijn verjaardag gevierd met kleine cadeautjes, kaarsjes uitblazen op een gebraden kip in een restaurant, gek doen in de bus, en uiteindelijk vies aankomen in het hotel en beseffen dat de douche van de hotelkamer ook gewoon een bucket shower is (met een emmertje). We hebben het afgelopen weekend heerlijk genoten van de prachtige natuur hier in Ghana. Olifanten, krokodillen, antilopen, apen en zwijnen waren dagelijkse kost, en om zo in de natuur te leven kon ons niet anders laten zeggen dat God de schepping dan ook echt prachtig gemaakt heeft.
We hebben genoten van de rust van de natuur, heerlijk veel gezwommen na vies te zijn geworden van de safari. En nog even een prachtig verhaal als afsluiter:
De laatste avond, stel je voor, Je hebt zojuist een uiterst perfecte vakantiedag achter de rug. Nieuwe mensen leren kennen, samen met Duitsers, Belgen, en mensen uit Australië gedineerd, en vervolgens samen een lekkere rode fles wijn gedronken. Vervolgens loop je vol blijdschap samen met Lorette naar je appartement om lekker in bed te duiken. Opeens merkten we dat we niet alleen waren, maar dat er overal om ons heen antilopen liepen. Wij, zo spontaan als we zijn, wilden hier gelijk foto’s van maken, dus Lorette en ik liepen vol goede moed het donker in om de antilopen te naderen. Lorette voorop met de camera, Willianne er achter aan met de bemoedigende woorden. Plotseling gilt Lorette het uit, springt als een gek in het rond en roept toch hard om hulp. Ik wist niet wat er gebeurde, rende weg van Lorette, besefte dat ik dat niet kon maken als verpleegkundige, rende snel weer terug, en gooide mijn zojuist gekochte fles water voor de volgende dag over de pijnlijke schreeuwende en dansende voeten van Lorette. Wat bleek nou, in ons enthousiasme om mooie foto’s van antilopen te maken, stapte Lorette in een groot mest van zwarte agressieve mieren die pijnlijk staken in haar voet. Na een nacht een brandend gevoel in haar voeten te hebben gehad, was het over en konden we lachen om onze domme actie om in het donker zomaar ergens te gaan lopen.
Liefs Willianne
Ooh, en vergeet niet de prachtige, bijna onwerkelijke, reisgidsachtige foto’s te checken van onze trip naar Accra op de site: http://williannezwijnenburg.nl.picturepush.com/.
-
20 November 2012 - 19:28
Anne Marie:
Dag lieve Willianne en Lorette,
Alleereerst nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Ook namens opa en Dick Korteland. Wat bijzonder om je verhalen te lezen. Volgens mij is iedere dag een enorme ervaring. De ene belevenis na de andere. Leuk om zo via internet mee te kunnen genieten van al je belevenissen.
Blijf ervaren en schrijven, want ik lees het graag.
Hartelijke groet,
Tante Anne Marie -
20 November 2012 - 19:31
Rianne:
Lieve lor, het spijt me heel erg, maar wat moest ik lachen om de laatste alinea en over de mieren. Echt iets voor jou! Wel heel balen van het branderige gevoel een nacht lang... -
20 November 2012 - 20:18
Arnold Van Den Broek:
Leuk en goed om jullie belevenissen en leerervaringen te lezen! Succes en een goede gezondheid toegewenst,
Arnold van den Broek -
20 November 2012 - 21:55
Tante Ria,:
Beste Willianne en Lorette,
Willianne allereerst nog gefeliciteerd met je verjaardag.
Wel een beetje laat maar toch echt gemeend hoor.
Ik had het op de dag willen doen, maar door omstandigheden is het niet gelukt.
Hoe smaakte die vermoorde geit trouwens?
Hopelijk ben jij toen ook niet ziek geworden.
Gelukkig dat het mee viel met Lorette.
Zo zie je maar weer, zo gezond en zo ziek.
Hoe gaat het nu met jullie stage?
Spannend lijkt het me wel.
Hopelijk kun je alles een beetje opslaan in je brain, zodat jullie er straks ook nog een verslag over kunnen maken.
Veel sterkte met al jullie wederwaardigheden daar in Ghana.
Hartelijke groeten van Ome Gert en Tante Ria, Erna en Rian.
P.S. Erna vliegt net de deur uit (ze vliegt niet naar Lethbridge maar rijd gewoon in haar car) om te gaan werken bij WINNERS (big warenhuis)
Werd net gebeld of ze om 2 uur kon beginnen i.p.v. 5 uur. Ze is dan om 10 uur thuis. -
20 November 2012 - 22:03
Tante Ria:
Beste Willianne en Lorette,
Willianne allereerst nog gefeliciteerd met je verjaardag.
Wel een beetje laat maar toch echt gemeend hoor.
Ik had het op de dag willen doen, maar door omstandigheden is het niet gelukt.
Hoe smaakte die vermoorde geit trouwens?
Hopelijk ben jij toen ook niet ziek geworden.
Gelukkig dat het mee viel met Lorette.
Zo zie je maar weer, zo gezond en zo ziek.
Hoe gaat het nu met jullie stage?
Spannend lijkt het me wel.
Hopelijk kun je alles een beetje opslaan in je brain, zodat jullie er straks ook nog een verslag over kunnen maken.
Veel sterkte met al jullie wederwaardigheden daar in Ghana.
Hartelijke groeten van Ome Gert en Tante Ria, Erna en Rian.
P.S. Erna vliegt net de deur uit (ze vliegt niet naar Lethbridge maar rijd gewoon in haar car) om te gaan werken bij WINNERS (big warenhuis)
Werd net gebeld of ze om 2 uur kon beginnen i.p.v. 5 uur. Ze is dan om 10 uur thuis. -
21 November 2012 - 19:52
Kees En Fennie:
Hoi Willianne,
Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag, een beetje laat, maar je hebt wel een bijzondere verjaardag gehad!!!
Wat leuk om te lezen elke keer en wat maak je veel mee......
Veel plezier nog en doe de groetjes aan Lorette en de anderen
We denken aan je in ons gebed voor een goede gezondheid en dat je een leuke en leerzame tijd mag hebben .
Veel groetjes van onze kids ook, Kees en Fennie uit het kippendorp! -
01 December 2012 - 00:13
Kees Vd Brink:
Dag Willianne,
Heel leuk om jullie verhalen en belevenissen te lezen.
Geniet van de natuur, de mensen, de wijn en van God in Afrika.
Groeten,
Fennie en Kees vd Brink
Barneveld
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
