acclimatiseren niet nodig...?

Acclimatiseren.. niet nodig?

Wel dus! Na twee weken hier in Gushegu geleefd te hebben krijg ik nu pas het idee dat ik echt aan het werk kan gaan.

Na een lange vliegreis naar Accra, een vreemde rumoerige en warme nacht in Accra door te brengen, de volgende ochtend om 04:00 opstaan en jezelf klaarmaken voor de 1 uur durende vliegreis naar Tamale, gelijk ’s middags gaan winkelen op de markt in Tamale, eindelijk aangekomen te zijn bij het compound van project Share was het tijd om even flink uit te rusten.

Want menn, wat waren we moe. Onze hoofden zaten vol met nieuwe indrukken, kleuren, geuren en geluiden. We bedachten ons net dat het leuk zou zijn als we drie doosjes mee naar huis zouden kunnen nemen. Een doosje met kleur, één met geur, en één met geluid om jullie een goede indruk te geven hoe het leven hier is.

De eerste dagen hebben we voornamelijk geprobeerd een draai te vinden in het leven hier, want alles duurt langer. Zelfs de wasmachine heeft hier een ghanees tempo. Die heeft 3 uur nodig om een was te draaien.

We hebben de laatste paar dagen weer een nieuw verschijnsel mee gemaakt, genaamd ‘lights off’. Dat houdt in dat de elektriciteit er mee stopt en op zich hebben we geen moeite om zonder elektriciteit te leven, het grootste probleem is dat de ventilatoren in huis er dan ook mee stoppen. Afgelopen zondag was zo’n dag. Van ’s ochtends 08:00 tot ’s middags 16:00 hadden we geen elektriciteit. We gingen de temperatuur meten, en binnen liep het op tot zo’n 32.5 graden Celsius. Lekker he? Zo’n dag bestaat dan ook uit de voornaamste belangrijkste dingen doen, en verder vooral rustig stil zitten, boek lezen, eten koken en slapen.

De afgelopen twee weken zijn we veel bezig geweest met de oriëntatie op de komen de tijd. We hebben wat bezoeken afgelegd naar het schooltje, het nutrition centre en naar de kliniek waar we zullen gaan werken. Nu hebben we een redelijk beeld over de verschillende werkplekken van de aankomende tijd. We gaan drie verschillende dingen doen hier.
1) 1 dag in de week in het voedingscentrum van het project
2) 3 dagen in de week gaan we in de kliniek werken.
3) 1 dag in de week gaan we op outreach naar de omliggende dorpjes.

Ik zal nu wat meer vertellen over het nutrition centre.
Dit is een plek waar moeders tijdelijk kunnen wonen met hun kinderen die over het algemeen ondervoed zijn. Hier leren deze vrouwen hoe ze gezond kunnen koken, hoe hygiëne hun kinderen gezond kan houden, en hoe ze zonder dat het duur hoeft te zijn alle voedingsstoffen kunnen verwerken in hun eten. Bijzonder dus.

Deze vrouwen krijgen met dat ze hier zo rond de 6 weken zitten ook gelijk voorlichting en Bijbelverhalen te horen. Het geloof en werken als een verpleegkundige hier gaat dus echt hand in hand samen. Wat mooi is, en je bijna niet kunt voorstellen dat je in Nederland een Bijbelstudie gaat houden met je patiënt.
Afgelopen zondag kwam een van de vrouwen van het nutrition centre ook voor het eerst naar de kerk! Dat was super goed om te zien. Ze had bij een eerder Bijbelverhaal in het voedingscentrum aangegeven een christen te willen worden. De vrouwen uit het voedingscentrum zijn nieuwsgierig, willen meer weten, maar ondertussen is het ook moeilijk, omdat christen zijn of worden hier niet zo gemakkelijk is als dat voor ons is in Nederland.

Op de foto’s zie je de weegmomenten. Elke maandag wegen we de kinderen, en voeren we een grote check uit om te kijken of de kids toenemen in gewicht en geen ziekte onder de leden hebben. Het is goed te zien dat je hier in het voedingscentrum wat tegen ondervoeding kan doen.

Afgelopen maandagmiddag heb ik mijn eerste huiskameroperatie bijgewoond. Er is hier ook een echtpaar, namelijk een arts en een verpleegkundige. Samen met hem hebben we een jongetje geopereerd aan de stand van zijn rechter middelvinger. Deze stond helemaal krom, en hebben we weer recht gezet. Om vervolgens zijn leven bij God te mogen brengen door voor hem te bidden is bijzonder!

De operatie vond plaats op de tafel waar we altijd aan eten, zet er een felle lamp bij, neem wat extra zaklampen mee voor het geval dat de elektriciteit uitvalt, en steriliseer je scharen in een koekenpan. En tadaa, je huiskameroperatie kan beginnen :-)

De foto’s van d huiskameroperatie staan nu op
http://williannezwijnenburg.nl.picturepush.com/ !!

Verder genieten we hier enorm van alle gekke dingen die gebeuren. Daar waar ik in Nederland bijvoorbeeld al griezelde van een mier op het aanrecht, lopen hier mieren, sprinkhanen en gekko’s rond in het huis. Het zijn onze maatjes geworden in de nacht, want dan komen de dieren hier in huis pas echt tot leven.

We lachen hard met z’n allen als we weer eens zitten te puffen van de warmte, en bedenken ons dat het niet voor te stellen is dat het koud is in Nederland, en dat patat en bitterballen binnen handbereik zijn bij de supermarkt.

Ik hoop dat jullie willen bidden dat onze harten geraakt mogen blijven voor de mensen die op ons pad zullen komen, en dat we mogen zien hoe we God hier kunnen dienen.

Veel liefs,
Willianne

Ps. Sorry voor de late update, het is lastig hier eindelijk iets op internet te krijgen.